Η Άχεντ Ταμίμι, η έφηβη Παλαιστίνια η οποία πέρασε οκτώ μήνες στη φυλακή διότι είχε χειροδικήσει εναντίον δύο Ισραηλινών στρατιωτών, επεισόδιο που καταγράφηκε σε βίντεο και έκανε τη 17χρονη σε ηρωίδα για τους Παλαιστίνιους, αφέθηκε ελεύθερη σήμερα, δήλωσε εκπρόσωπος του φυλακής όπου κρατείτο στο Ισραήλ.

Ο εκπρόσωπος είπε στο AFP ότι η Άχεντ και η μητέρα της, η οποία είχε επίσης φυλακιστεί μετά το επεισόδιο του Δεκεμβρίου του 2017, αποφυλακίστηκαν και μεταφέρθηκαν από τις ισραηλινές αρχές σε σημείο ελέγχου από όπου μπορούν να πάνε στην Δυτική Όχθη, όπου διαμένουν.

«Μόλις βγήκαν από τη φυλακή», δήλωσε ο Άσαφ Λιμπράτι.

Στο μεταξύ οι ισραηλινές αρχές έδωσαν αντικρουόμενες πληροφορίες για τον τόπο όπου θα μεταφερθούν. Αρχικά οι δύο γυναίκες αναμένονταν σε ένα σημείο ελέγχου κοντά στην παλαιστινιακή πόλη Τουλκαρέμ στην κατεχόμενη Δυτική Όχθη. Όμως στη συνέχεια και σύμφωνα με νέες πληροφορίες οδηγήθηκαν σε ένα σημέιο ελέγχου κοντά στην πόλη Ραντίς, επίσης στη Δυτική Όχθη.

Η Άχεντ Ταμίμι συνελήφθη στις 19 Δεκεμβρίου 2017 σε ηλικία 16 ετών λίγες ημέρες αφού το βίντεο που τη δείχνει να χτυπά δύο Ισραηλινούς στρατιώτες έγινε viral στο Διαδίκτυο.

Στο βίντεο φαινόταν μαζί με την ξαδέλφη της Νουρ Ταμίμι να πλησιάζει τους δύο στρατιώτες που ακουμπούσαν σε έναν τοίχο στην αυλή του σπιτιού της στο χωριό Νάμπι Σάλεχ. Οι δύο κοπέλες τούς ζήτησαν να φύγουν από το σπίτι τους και μετά άρχισαν να τους κλωτσούν, να τους χτυπούν με μπουνιές και να τους χαστουκίζουν.

Στις 21 Μαρτίου η Άχεντ καταδικάστηκε σε οκτώ μήνες φυλάκισης, αφού συμφώνησε να δηλώσει ένοχη στις κατηγορίες που είχαν απαγγελθεί εναντίον της. Η έφηβη με τα μακριά, ξανθά μαλλιά γιόρτασε τα 17α γενέθλιά της στη φυλακή.

Προέρχεται από μια οικογένεια γνωστή για τη μάχη της κατά της ισραηλινής κατοχής και πριν το γνωστό συμβάν είχε εμπλακεί σε πολλά επεισόδια με Ισραηλινούς στρατιώτες, κάποια από τα οποία είχαν κάνει τον γύρο του κόσμου.

Οι Παλαιστίνιοι θεωρούν την Άχεντ υπόδειγμα θάρρους μπροστά στις παραβιάσεις των Ισραηλινών στα κατεχόμενα παλαιστινιακά εδάφη. Αντίθετα, πολλοί Ισραηλινοί βλέπουν στη νεαρή γυναίκα ένα παράδειγμα για το πώς οι Παλαιστίνιοι διδάσκουν στα παιδιά τους το μίσος.

Η δίκη της 17χρονης σε στρατοδικείο είχε μεγάλη κάλυψη από τα μέσα ενημέρωσης, με τον Παλαιστίνιο πρόεδρο Μαχμούντ Αμπάς να χαιρετίζει προσωπικά το θάρρος της.

«Υπήρχε αυτή η συμβολική εικόνα ενός παιδιού να αντιμετωπίζει έναν υπερεξοπλισμένο Ισραηλινό στρατιώτη μπροστά από το σπίτι του. Και το γεγονός ότι καταδικάστηκε σε μια τόσο βαριά ποινή προκάλεσε την προσοχή», σχολίασε η Γιάρα Χαουάρι, Παλαιστίνια ακτιβίστρια και φίλη της οικογένειας Ταμίμι.

Στην Άχεντ επιβλήθηκε ποινή (οκτώ μήνες φυλάκιση) σχεδόν ίση με αυτή στην οποία καταδικάστηκε ο Ισραηλινός στρατιώτης Ελόρ Αζαριά (εννέα μήνες φυλάκιση), ο οποίος σκότωσε έναν Παλαιστίνιο δράστη ο οποίος κειτόταν τραυματισμένος στο έδαφος χωρίς να αποτελεί κίνδυνο.

«Δεν μπορείς να πάρεις μια μικρή τρομοκράτισσα και να την κάνεις ηρωίδα, όμως αυτό ακριβώς κάναμε», σχολίασε ο Ορέν Χάζα βουλευτής του δεξιού κόμματος Λικούντ του Ισραηλινού πρωθυπουργού Μπενιαμίν Νετανιάχου.

«Είναι επικίνδυνη», υποστηρίζει, εκτιμώντας ότι μια ημέρα οι κλωτσιές και τα χτυπήματα μπορούν να μετατραπούν σε επίθεση με μαχαίρι. «Οι περισσότεροι Ισραηλινοί θα σας πουν ότι θα ήθελαν να τη δουν στη φυλακή για 20 χρόνια», τόνισε.

Για τους υπέρμαχους των ανθρωπίνων δικαιωμάτων η υπόθεση της Άχεντ επέτρεψε να έρθουν στο φως οι πρακτικές των ισραηλινών στρατοδικείων και το ιδιαίτερα υψηλό ποσοστό καταδικών τους, 99% για τους Παλαιστίνιους.

«Η Άχεντ Ταμίμι θα αφεθεί ελεύθερη, όμως εκατοντάδες παιδιά Παλαιστινίων παραμένουν πίσω από τα κάγκελα και δεν χαίρουν καμίας προσοχής», είχε δηλώσει ο διευθυντής του Παρατηρητηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (HRW) στο Ισραήλ Όμαρ Σακίρ, καταγγέλλοντας «την ενδημική κακομεταχείριση» των ανηλίκων στο ισραηλινό σύστημα.

Αυτή την εβδομάδα ένα τεράστιο πορτρέτο της Άχεντ ζωγραφίστηκε στο τείχος διαχωρισμού στη Βηθλεέμ, στην κατεχόμενη Δυτική Όχθη. Η τοιχογραφία είναι έργο του Ιταλού καλλιτέχνη του δρόμου Τζόριτ Άγκοχ.






ΑΠΕ

Τουλάχιστον εννέα άνθρωποι αγνοούνται από τη δασική πυρκαγιά που εξακολουθεί να μαίνεται ανεξέλεγκτη στα βόρεια της Καλιφόρνιας σε έκταση 195.000 στρεμμάτων.

Η φωτιά, έχει προκαλέσει τον θάνατο δύο πυροσβεστών, έχει καταστρέψει εκατοντάδες υποδομών, ενώ οδήγησε χιλιάδες πανικόβλητους κατοίκους να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους.

Περίπου 3.400 πυροσβέστες στο έδαφος με την εναέρια βοήθεια ελικοπτέρων κι αεροσκαφών προσπαθούν να κατασβήσουν την φωτιά που μαίνεται μέσω της πόλης Ρέντινγκ, με 90.000 κατοίκους, στην κομητεία Σάστα.

Η πυρκαγιά, η οποία ελέγχεται σε ποσοστό μόλις 3% αφότου ξέσπασε πριν έξι ημέρες, ενισχύεται από τις υψηλές θερμοκρασίες και τη χαμηλή υγρασία, συνθήκες που αναμένεται να συνεχιστούν για τουλάχιστον μία εβδομάδα, σύμφωνα με τον επικεφαλής της υπηρεσίας Δασών και Πυροπροστασίας της Καλιφόρνιας Κεν Πίμλοτ.

Ένας χειριστής εκσκαφέα και ένα μέλος της πυροσβεστικής του Ρέντινγκ έχουν χάσει τη ζωή τους μέχρι στιγμής, ενώ το νοσοκομείο της πόλης ανακοίνωσε ότι έχουν διακομιστεί εκεί οκτώ τραυματίες, εκ των οποίων οι τρεις είναι πυροσβέστες.

Στο μεταξύ ο κυβερνήτης της Καλιφόρνιας Τζέρι Μπράουν κήρυξε την Πέμπτη σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης τις Κομητείες Σάστα και Ρίβερσαϊντ εξαιτίας των πυρκαγιών Καρ και Κράνστον που μαίνονται στη περιοχή.

Από τις δασικές πυρκαγιές έχουν καταστραφεί μέχρι στιγμής φέτος περίπου 41,5 εκ. στρέμματα γης στις ΗΠΑ. Ο αριθμός αυτός είναι πολύ μεγαλύτερος από τον μέσο όρο που έχει καταγραφεί την ίδια περίοδο την τελευταία δεκαετία, όμως μικρότερος σε σχέση με πέρυσι.

Στο μεταξύ η πυρκαγιά Κράνστον, που μαίνεται περίπου 117 χιλιόμετρα ανατολικά του Λος Άντζελες, έχει κατακάψει 123.000 στρέμματα γης και είναι κατά 16% υπό έλεγχο, σύμφωνα με την πυροσβεστική υπηρεσία της Καλιφόρνιας.






πηγή ΕΡΤ

Η ξέφρενη πορεία της Εθνικής Γυναικών του μπιτς χάντμπολ στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα του Καζάν συνεχίζεται, με την «γαλανόλευκη» να παίρνει ιστορική πρόκριση για τον τελικό, όπου σήμερα (29/7, 17:00) θα αντιμετωπίσει τη Νορβηγία.

Μετά το αποκλεισμό της «οικοδέσποινας» Ρωσίας στην οκτάδα, το αντιπροσωπευτικό συγκρότημα επικράτησε και της Ισπανίας στα ημιτελικά (2-1 με 14-18, 18-16, 6-2), αρπάζοντας από την πρωταθλήτρια κόσμου το... στέμμα και το «εισιτήριο» για τον αυριανό τελικό.

Υπενθυμίζεται ότι η Εθνική έχει κερδίσει την απευθείας πρόκριση για πρώτη φορά στην ιστορία της στα World Games που θα διεξαχθούν το καλοκαίρι του 2019 στο Σαν Ντιέγκο των ΗΠΑ.

ΔΗΛΩΣΕΙΣ

Η ομοσπονδιακή προπονήτρια Μαρία Καραντώνη, επισήμανε:
«Είναι μια τεράστια επιτυχία. Δείξαμε τις δυνατότητες μας. Ο κόσμος μας γνώρισε καλύτερα. Βάζουμε νέους στόχους και προχωράμε. Είχαμε αναλύσει πολύ καλά το ματς, μπήκαμε λίγο μουδιασμένα, αλλά βρήκαμε ρυθμό. Στα σουτ αουτ μπήκαμε αποφασισμένα και τα καταφέραμε. Αύριο πρωί θα δούμε σε βίντεο την Νορβηγία, δεν έχουμε να φοβηθούμε τίποτα, πάμε για την νίκη».

Η τερματοφύλακας της Εθνικής Μάγδα Κεπεσίδου, δήλωσε:
«Αφιερώνουμε αυτή την επιτυχία στην Ελλάδα και όλους τους Έλληνες που τόσο πολύ το έχουμε ανάγκη αυτές τις ημέρες. Είναι μια από τις δυνατότερες στιγμές που έχω ζήσει ως αθλήτρια. Ευχαριστώ όλους όσοι πίστεψαν σε εμάς. Αύριο θα παίξουμε χωρίς άγχος. Είμαστε στον τελικό, θα το χαρούμε και θα προσπαθήσουμε να πάρουμε το χρυσό».

Η διεθνής αθλήτρια Αποστολίνα Δημητρίου, είπε:
«Παρόλο που ήταν μια πολύ δύσκολη χρόνια αυτή για μένα. Πέρασα ένα σοβαρό πρόβλημα υγείας. Το όνειρο του να βρίσκομαι εδώ και η πρόκριση που κερδίσαμε πέρυσι μου έδωσε δύναμη, πείσμωσα και κατάφερα το στοίχημα που είχα βάλει με τον ίδιο μου τον εαυτό. Σαν ομάδα έχουμε πολύ μεγάλη πίστη, ξέρουμε τις δυνατότητες μας και σήμερα τις έμαθε και όλος ο κόσμος .Θέλω να ευχαριστήσω την οικογένεια μου που με στηρίζει και είναι δίπλα μου, ένα τεράστιο ευχαριστήσω τις συμπαίκτριες μου για τις στιγμές που ζούμε και τέλος τις προπονήτριες μου».

Διαιτητές: Καρίνα- Μασάδο (Πορτογαλία), Αποβολές: 1-2

ΙΣΠΑΝΙΑ (Λάρα Κόμπος): Σάντζες, Μπατίστα, Ναβαρέτε, Π. Κονεγιέρο 4, Βιζουέτε 14, Σολάνο, Χ. Κονεγιέρο 14, Μενέντες 2, Εντσίνας, Καμαρά.
ΕΛΛΑΔΑ (Καραντώνη/Δημητρίου): Σαμολαδά, Ποιμενίδου 6, Καλοϊδη, Κερλίδη 4, Σκάρα 4, Μούρνου 6, Μ. Κεπεσίδου 2, Α. Δημητρίου 12, Μάστακα 4, Ν. Κεπεσίδου.




ΑΠΕ

Τουλάχιστον 10 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους και πολλά κτίρια κατέρρευσαν ή υπέστησαν εκτεταμένες ζημιές εξαιτίας του ισχυρού σεισμού 6,4 βαθμών ο οποίος έπληξε τη νήσο Λομπόκ της Ινδονησίας νωρίς σήμερα το πρωί, κατά νεότερο προσωρινό απολογισμό των αρχών.

Μπαίνοντας κανείς στην Ερυμάνθεια Αχαΐας, από το δρόμο που τη συνδέει με την Ε.Ο. 111 του οδικού δικτύου, δύσκολα μπορεί να φανταστεί τι είχε συμβεί στην περιοχή κατά τη διάρκεια της γερμανοϊταλικής κατοχής.
Άλλωστε το λιτό μνημείο για τους πεσόντες στην ιστορία της Ερυμάνθειας για την περίοδο 1940 – 1949 αναγράφει μόλις δύο ονόματα.

Κι’ όμως η Ερυμάνθεια είχε καταστραφεί ολοσχερώς από τις δυνάμεις του άξονα, που σαν Ούννοι σε επιδρομή την κανονιοβόλησαν, την έκαψαν, κατέστρεψαν σπίτια και αγροτικές εκτάσεις από τη λύσσα τους τόσο γι’ αυτά που είχαν προηγηθεί, όσο και γιατί ο τοπικός πληθυσμός είχε φύγει στα βουνά για να γλιτώσει τις εκτελέσεις.

Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή.

Στην Ερυμάνθεια στάθμευε δύναμη 30 Ιταλών με αποστολή τον έλεγχο – αστυνόμευση της ευρύτερης περιοχής, που ονομάζεται τριταία Αχαΐας. Στις 11 Ιουλίου 1943 δυνάμεις Ελλήνων ανταρτών με επικεφαλής τον Καπετάν Ωρίωνα και σε συνεργασία με Ερυμανθιώτες, περικυκλώνουν το χώρο στρατωνισμού των Ιταλών που ήταν το σχολείο, καταφέρνοντας μετά από σύντομη μάχη να τους αιχμαλωτίσουν και να πάρουν τον οπλισμό τους, με αποτέλεσμα στις 28 Ιουλίου με αιχμαλώτους και λάφυρα να αποτραβηχτούν στα βουνά.

Η μη επικοινωνία με την ιταλική διμοιρία, υποψίασε τους Ιταλούς στην Πάτρα, που έστειλαν ισχυρές δυνάμεις για να διαπιστώσουν τι είχε συμβεί, ενώ στο χωριό είχε μείνει μόνο ο Καπετάν Ωρίωνας με επτά αντάρτες. Όταν έγινε αντιληπτό ότι οι Ιταλοί πλησίαζαν, ξεκίνησε μάχη, όπου με τέχνασμα οι λιγότεροι αντάρτες, έκαναν τους Ιταλού να πιστέψουν ότι ήταν περικυκλωμένοι από υπέρτερες δυνάμεις και τελικά να παραδοθούν, με απολογισμό 17 νεκρούς, 10 τραυματίες Ιταλούς και πλούσιο πολεμικό υλικό, ενώ η ελληνική πλευρά δεν είχε καμία απώλεια.

Η μη επαφή και με το δεύτερο απόσπασμα των κατακτητών, οδήγησε στην αποστολή αναγνωριστικού αεροπλάνου, που διαπίστωσε τα ίχνη τη μάχης (κατεστραμμένα οχήματα και πτώματα Ιταλών).

Έτσι στις 29 Ιουλίου ένα μηχανοκίνητο τάγμα Γερμανών ανέλαβε την καταστροφή του χωριού και την εκτέλεση όλων των Ερυμανθιωτών, που όμως έχουν προλάβει να εγκαταλείψουν το χωριό τους.

Περίπου 100 άρματα μάχης «μάχονται» εναντίον των άδειων σπιτιών της Ερυμάνθειας καταστρέφοντάς τα και πυρπολώντας τα. Η ναζιστική μανία στράφηκε και κατά των αγρών, που τους κατέστρεψαν. Αντίστοιχες επιδρομές έκαναν και άλλες φορές, αλλά πάντα οι Ερυμανθειώτες κατάφερναν να διασώζονται και πολλοί από αυτούς να δίνουν τη μάχη της λευτεριάς μέσα από τις ανταρτικές δυνάμεις.

Στην ιστορία έμεινε το παρακάτω τραγούδι ενός αντάρτη:

«Το μάθατε τι έγινε ένα γεγονός μεγάλο,
άφησε ο Ωρίων τα βουνά και ροβολάει στον κάμπο.
Ημέρα Τρίτη ήταν που ήρθε στο χωριό μας
και έπιασε τους Ιταλούς, τον άπιστο εχθρό μας.
Και την Τετάρτη ήρθανε ένας λόχος Ιταλιάνοι·
ο Ωρίων τους περίμενε και όλους μαζί τους πιάνει.
Η Πέμπτη εξημέρωσε μαύρη και αραχνιασμένη
και η ωραία Ερυμάνθεια εβρέθηκε καμμένη.
Η Ερυμάνθεια ήτανε του Δήμου το καμάρι
και τώρα εσκοτείνιασε και έγινε σαν τον Άδη»

Κείμενο & φωτο: Νάσος Μπράτσος


Πηγή ΕΡΤ

Σεισμική δόνηση (3,5 κατά το γεωδυναμικό ινστιτούτο Αθηνών, 3,6 κατά το σεισμολογικό εργαστήριο του Πανεπιστημίου Αθηνών) σημειώθηκε σήμερα, Κυριακή 29 Ιουλίου 2018, στις 7.08, το πρωί, στην ευρύτερη περιοχή των Άνω Καρυών Αρκαδίας.

Το επίκεντρο της δόνησης ήταν νότια των Άνω Καρυών και 35 χιλιόμετρα, δυτικά, νοτιοδυτικά της Τρίπολης.

Το εστιακό βάθος ήταν στα 10 χλμ.

Η δόνηση έγινε αισθητή στην Τρίπολη, αλλά και σε άλλες πόλεις της Κεντρικής και Νότιας Πελοποννήσου.

Ισχυρός τυφώνας έπληξε τις ανατολικές ακτές της Ιαπωνίας, την περιοχή ανάμεσα στην Ναγκόγια και την Οζάκα, αναγκάζοντας τις αρχές να δώσουν εντολή για εκκένωση περιοχών σε μία χώρα που έχει πληγεί στις αρχές του Ιουλίου από καταστροφικές πλημμύρες.

Ο τυφώνας Jongdari, που συνοδεύεται από ανέμους που κινούνται με ταχύτητα 180 χλμ. πάτησε στην στεριά το Ιζε, στην περιφέρεια του Μίε , μετέδωσε το εθνικό τηλεοπτικό δίκτυο NHK. Ο τυφώνας κινείται προς δυσμάς και δεν έχει χάσει την ισχύ του, ανακοίνωσε η μετεωρολογική υπηρεσία.

Σύμφωνα με το πρακτορείο ειδήσεων Kyodo, ένας άνδρας αγνοείται στην περιφέρεια της Καναγκάουα, κοντά στο Τόκιο, αφού πολλά αυτοκίνητα, ανάμεσά τους και ένα ασθενοφόρο, αποκλείσθηκαν σε παραλιακό δρόμο ο οποίος επλήγη από μεγάλα κύματα.

Ο Jongdari κατευθύνεται προς την περιοχή Τσουγκόκου, η οποία επλήγη από τις ισχυρές βροχοπτώσεις που προκάλεσαν στις αρχές του Ιουλίου πλημμύρες και κατολισθήσεις με αποτέλεσμα 220 άνθρωποι να χάσουν την ζωή τους. Περισσότεροι από 4.000 άνθρωποι ζουν εκεί σε πρόχειρα καταφύγια και μεγάλος αριθμός εξακολουθεί να κατοικεί σε σπίτια που έχουν υποστεί ζημιές από τις πλημμύρες.

Πριν από την έλευση του τυφώνα, οι αρχές προειδοποίησαν τον πληθυσμό και έδωσαν εντολή για προληπτικές εκκενώσεις περιοχών.




ΑΠΕ

Μπορεί η Εθνική γυναικών να επέστρεψε στην κορυφή, κατακτώντας το ασημένιο μετάλλιο στο Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα πόλο της Βαρκελώνης, ωστόσο τα συναισθήματα που δημιούργησε στα κορίτσια του Γιώργου Μορφέση η ήττα στον τελικό από την Ολλανδία, δεν ταιριάζουν και τόσο με μια τόσο μεγάλη επιτυχία.

Αυτό, άλλωστε, φάνηκε και απ’ όσα είπε η Αλεξάνδρα Ασημάκη, μιλώντας στην ΕΡΑ ΣΠΟΡ και την εκπομπή «Πρώτη Σελίδα» με τον Μιχάλη Λαδόπουλο. Η αρχηγός του αντιπροσωπευτικού μας συγκροτήματος έκανε λόγο για πικρία, επειδή η Εθνική δεν κατόρθωσε να φέρει την Ελληνική σημαία στον ψηλότερο ιστό και δεν έδωσε την ικανοποίηση στους Έλληνες να ακούσουν τον εθνικό ύμνο της χώρας σε μια τέτοια διοργάνωση.

Παράλληλα, η κάτοχος των ρεκόρ συμμετοχών και γκολ της Εθνικής αναφέρθηκε στο μέλλον αυτής της ομάδας, στις συνθήκες που επικρατούν στο ελληνικό πόλο, αλλά και στο πώς αντιμετωπίστηκε η τραγωδία της Ανατολικής Αττικής από τους Ισπανούς και τους υπόλοιπους συμμετέχοντες στο Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα.

Αναλυτικά μίλησε:

Για την κατάκτηση της δεύτερης θέσης: «Ένα ασημένιο μετάλλιο πολύ σημαντική διάκριση, αλλά μας έμεινε η πικρία γιατί θέλαμε πολύ το χρυσό. Το θέλαμε για όλους τους Έλληνες, για την Ελλάδα που δοκιμάζεται, γιατί υπάρχουν πολλά θύματα, γιατί υπάρχουν άνθρωποι που υποφέρουν που έχουν χάσει τους δικούς τους, που έχουν χάσει τις περιουσίες τους. Θέλαμε να μπορέσουμε με αυτή την επιτυχία να υψώσουμε ελληνική σημαία στον ψηλότερο ιστό και να δώσουμε, ίσως, λίγες στιγμές χαράς και αισιοδοξίας. Κι αισθανόμαστε μεγάλη πίκρα που δεν μπορέσαμε. Σίγουρα οι Ολλανδέζες ήταν καλύτερες κι ίσως τα πολλά δύσκολα παιχνίδια που είχε η δική μας ομάδα να μας επηρέασαν και να μείναμε με λιγότερες δυνάμεις. Δώσαμε όμως και την ψυχή μας και θα συνεχίσουμε να το κάνουμε».

Για τα σκυμμένα κεφάλια και τα δάκρυα μετά τη λήξη του τελικού: «Εκείνη τη στιγμή αισθανόμαστε πίκρα που δεν καταφέραμε να χαρίσουμε στη χώρα μας το χρυσό. Σίγουρα σαν ομάδα αποδείξαμε σε όλους ότι ξαναμπήκαμε στην ελίτ της Ευρώπης, αλλά θέλαμε να ακούσουμε τον εθνικό μας ύμνο».

Για τα πολλά δύσκολα παιχνίδια που έδωσε η Εθνική στη φάση των νοκ άουτ: «Εμείς παίξαμε με τη Ρωσία που ήρθε για το χρυσό και την Ισπανία που ήταν το απόλυτο φαβορί, ενώ οι Ολλανδέζες είχαν πιο εύκολα παιχνίδια με τη Γερμανία και την Ουγγαρία. Υπάρχει, βέβαια, κι η άποψη ότι ο τελικός είναι ένα παιχνίδι κι εκεί πρέπει να ξεχάσεις τα πάντα. Για μας, όμως, δεν ήταν καλό παιχνίδι, αλλά αυτή είναι η μαγεία του Αθλητισμού. Και να σκεφτεί κανείς ότι σε αυτή τη διοργάνωση ξορκίσαμε όλους τους κακούς μας δαίμονες, όπως τη Ρωσία, την Ιταλία και την Ισπανία».

Για το τι δεν πήγε καλά στον τελικό: «Κολλήσαμε επιθετικά στην κλειστή άμυνα των Ολλανδών που τη βελτίωσαν πολύ σε σχέση με το παιχνίδι των ομίλων. Μπορούσαμε να βρούμε περισσότερες λύσεις, αλλά δεν τα καταφέραμε. Δεν καταφέραμε να μπούμε ποτέ στο παιχνίδι κι οι Ολλανδέζες ήταν εκείνες που είχαν τον έλεγχο σε όλη τη διάρκειά του».

Για το τι άλλαξε τον τελευταίο ενάμισι χρόνο κι η Εθνική κατάφερε να επιστρέψει στην ελίτ μετά από ένα διάστημα απουσίας: «Νομίζω ότι πάντα χρειάζεται κάποιος χρόνος. Έφυγαν κάποια από τα κορίτσια των μεγάλων επιτυχιών, ανάμεσα στα οποία είχα την τιμή να είμαι κι εγώ. Χρειαζόταν κάποιο διάστημα για να βρεθεί η σωστή συνταγή. Από πέρσι η ομάδα έδειχνε ότι βρίσκεται κοντά σε κάτι καλό. Θα μπορούσαμε να βρεθούμε στον τελικό του παγκόσμιου, αλλά δεχθήκαμε ένα γκολ στο τελευταίο δευτερόλεπτο και χάσαμε από την Ισπανία στα πέναλτι. Κάτι έλειπε, αλλά αυτό βρέθηκε φέτος. Η ομάδα πήρε ψυχολογία με την πρώτη θέση στο Europa Cup κι από εκεί και πέρα δουλέψαμε πολύ κι έχουμε φτιάξει ένα καλό σύνολο. Έχουμε μια ομάδα, στην οποία πιστεύω πολύ και θα έρθει κάτι μεγάλο και στο μέλλον».

Για το μέλλον αυτής της ομάδας, σε συνδυασμό με το μικρό μέσο όρο ηλικίας και την εικόνα που έχει αρχίσει να δείχνει: «Σαφέστατα είναι λαμπρό. Κι αυτό είναι πολύ οξύμωρο, αν αναλογιστούμε ότι ζούμε σε εποχές κρίσης που τα νέα παιδιά δεν έχουν κίνητρο να ασχοληθούν με τον Αθλητισμό. Η πορεία, όμως, αυτής της ομάδας, αλλά και των νεότερων ηλικακά δείχνουν ότι υπάρχει πολύ μέλλον».

Για τους λόγους που το πόλο καταφέρνει πάντα να βγάζει σπουδαίες ομάδες και σε άνδρες και σε γυναίκες: «Παραδοσιακά είναι ένα άθλημα που έχει χαρίσει πολύ όμορφες στιγμές. Γίνεται σωστή δουλειά, εκτός από την Εθνική και από τα σωματεία. Ο Ολυμπιακός και η Βουλιαγμένη που αποτελούν τη βάση της Εθνικής, κάνουν πολύ καλή δουλειά και είναι άξιο θαυμασμού που μπορούν και συντηρούν αθλητές και να τους παρέχουν τα εφόδια, ώστε να είναι έτοιμοι και για τις εθνικές. Από την άλλη, ίσως το πόλο να είναι ένα άθλημα που ο Έλληνας το έχει στο αίμα του».

Για το αν έχει βελτιωθεί η κατάσταση σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια: «Η κατάσταση όχι μόνο δεν έχει βελτιωθεί, αλλά αντίθετα έχει χειροτερέψει. Χάσαμε από την Ολλανδία, κερδίσαμε την Ισπανία και τη Ρωσία κι αν δούμε υποδομές που έχουν αυτές οι χώρες, τα αθλητικά κέντρα, τις συνθήκες προπόνησης, πραγματικά καταλαβαίνουμε ότι πρόκειται για έναν άθλο των Ελλήνων αθλητών. Σίγουρα, οι εποχές είναι δύσκολες για όλα και ανάμεσά τους είναι και ο Αθλητισμός. Νοιώθουμε άσχημα να γκρινιάζουμε όταν πολλοί άνθρωποι στερούνται βασικά αγαθά, αλλά πραγματικά είναι πάρα πολύ δύσκολοι οι καιροί για να ασχολείσαι με τον πρωταθλητισμό κι όταν καταφέρεις να φέρεις επιτυχίες πρέπει να έχεις δώσει και την ψυχή σου. Κι εμείς τη δίνουμε γιατί θεωρούμε τιμή να φοράμε εθνόσημο και να τιμούμε τα ελληνικά χρώματα».

Για το τι τους κάνει να συνεχίζουν παρά τα πολλά προβλήματα: «Είναι πολλές οι στιγμές που νοιώθεις αδικία, πίκρα, ακόμη και ταπείνωση, όταν βλέπεις τα εφόδια των άλλων γύρω σου, αλλά η αγάπη για την Ελλάδα, η τιμή και η περηφάνεια όταν την εκπροσωπούμε και παλεύουμε γι αυτή, τα υπερνικά όλα. Πεισμώνεις να συνεχίσεις ακόμη πιο δυνατά, για να αποδείξεις σε όλους ότι η Ελλάδα μπορεί να τα καταφέρει και να είναι ακόμη και πρώτη. Χαιρόμαστε που ακούμε για την αγάπη του κόσμου, γιατί οι Έλληνες έχουν ανάγκη τέτοιες στιγμές. Είναι πολύ ωραίο όταν νοιώθουμε αδέλφια ο ένας με τον άλλο, κι όταν όλοι οι Έλληνες είμαστε αδέλφια μπορούμε να καταφέρουμε πολλά και να έρθουν και καλύτερες μέρες».

Για τις αντιδράσεις των Ισπανών, αλλά και των μελών των αποστολών στο Ευρωπαϊκό, μετά την τραγωδία στην Αττική: «Η χώρα πενθεί. Εμείς το βιώνουμε από μακριά, αλλά είμαστε μπροστά σε ένα Ίντερνετ και συζητάμε συνέχεια γι αυτό. Κι αυτός ήταν ο μεγάλος και βασικός λόγος που θέλαμε να αφιερώσουμε νίκη στους ανθρώπους που έφυγαν νωρίς και άδικα από τη ζωή, στους ανθρώπους που έχασαν κάποιο δικό τους, στους ανθρώπους που έχασαν τις περιουσίες τους. Θέλαμε να τους δώσουμε λίγες στιγμές εθνικής περηφάνειας. Σίγουρα τίποτε δεν απαλύνει τον πόνο και ως αρχηγός της ομάδας, θέλω να εκφράσω τα θερμότερα συλλυπητήρια όλων στους συγγενείς των θυμάτων και να ευχηθώ κουράγιο και δύναμη σε όσους έχασαν περιουσίες. Ήταν συγκινητική η αντίδραση τόσο των Ισπανών, αλλά και όλων των αποστολών. Μας ρωτάνε συνέχεια για τα νέα, είναι συντετριμμένοι, δείχνουν τη συμπαράστασή τους κι είναι όμορφο όταν οι άνθρωποι είναι έτσι».

Για το αν λείπει κάτι από την ίδια: «Είναι αχαριστία να λέω ότι μου λείπει κάτι, γιατί είχα την τύχη να ζήσω πολύ όμορφες στιγμές και με την Εθνική και με τα σωματεία που αγωνίστηκα, αλλά αυτό που θα ήθελα και θα το ήθελα πολύ είναι ακόμη μια συμμετοχή σε μια Ολυμπιάδα και ένα μετάλλιο. Έχουμε δυο χρόνια μπροστά μας σκληρής δουλειάς να προετοιμαστούμε για το μεγάλο στόχο, αφού έχουμε το μυαλό μας και εκεί».





πηγή ΕΡΤ

Η χώρα μας πρέπει να θωρακιστεί απέναντι στις πυρκαγιές όπως θωρακίζεται απέναντι στους σεισμούς, λέει σε συνέντευξή του στο ΑΠΕ ο ακαδημαϊκός Χρήστος Ζερεφός κρούοντας τον κώδωνα του κινδύνου για το γεγονός ότι τις επόμενες δεκαετίες θα έχουμε επιπλέον σαράντα ημέρες δασικών πυρκαγιών. Πρέπει να μελετήσουμε τα φαινόμενα σε βάθος, εξηγεί ακόμη, ενώ εντοπίζει τις αιτίες της καταστροφής στην απουσία οδών διαφυγής, τις πευκοφυτεύσεις και την αντίληψη ότι ένας μεγάλος δρόμος μπορεί να εμποδίσει πάντοτε την εξάπλωση της πυρκαγιάς.

Ακολουθεί η συνέντευξη του ακαδημαϊκού Χρήστου Ζερεφού στο Αθηναϊκό - Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων

Τι εξήγηση δίνετε για την καταστροφή;

Η καταστροφή ήταν προφανές ότι θα συμβεί όπως θα συμβούν και άλλες καταστροφές εάν δεν αλλάξουμε νοοτροπία.

Σε τι αναφέρεστε συγκεκριμένα;

Έχουμε εμποδίσει τις εξόδους διαφυγής σε περιπτώσεις όπως αυτή που αντιμετωπίσαμε προχθές στο Μάτι. Είναι πραγματική αυτοκτονία η ανυπαρξία διόδου προς τη θάλασσα. Επαιτώ, έχουμε υπερεκτιμήσει την ικανότητα ενός δρόμου να εμποδίσει την πυρκαγιά να περάσει από τη μία στην άλλη πλευρά. Αυτό ακριβώς συνέβη στη Λεωφόρο Μαραθώνος. Η κατάσταση δεν εκτιμήθηκε σωστά, η πυρκαγιά πέρασε χωρίς να έχει δοθεί εντολή εκκένωσης. Αλλά το μείζον, επαναλαμβάνω, είναι η μη έξοδος διαφυγής.

Έχει και στο παρελθόν συμβεί ένας δρόμος να μην λειτουργήσει ως φυσικό φράγμα;

Μπορώ να θυμηθώ αμέσως το 2009 στο Ντράφι. Όλοι θεωρούσαν ότι η οδός Αχαιών θα αποτελούσε ένα φράγμα στην εξάπλωση της πυρκαγιάς η οποία ερχόταν τότε από τον Διόνυσο. Αλλά την πυρκαγιά δεν την σταματάει τίποτε όταν φουντώσει. Απλώς πρέπει να είναι έτοιμοι οι κάτοικοι να εκκενώσουν την περιοχή έχοντας σαφείς οδηγίες. Πράγμα δυστυχώς που δεν συμβαίνει στη χώρα μας.

Πρέπει να μάθουμε να ζούμε με τις φωτιές;

Έως τώρα οι μηχανικοί εστίασαν στην αντισεισμική προστασία. Και πολύ σωστά αφού η χώρα μας είναι σεισμογενής. Από την άλλη πλευρά όμως είναι και πυρογενής. Οι πυρκαγιές στη χώρα μας, το ξέρουμε πολύ καλά πια, μπορούν να σκοτώσουν. Έγινε δυστυχώς τώρα στην Αττική, όπως έγινε και στην Ηλεία πριν από έντεκα χρόνια και θα επαναληφθεί στο μέλλον εάν δεν λάβουμε τα κατάλληλα μέτρα.

Είναι οι κλιματικές συνθήκες που κάνουν αναπότρεπτη αυτήν την πραγματικότητα;

Η άνοδος της θερμοκρασίας και η ξηρασία είναι φονικός συνδυασμός. Φέτος βέβαια δεν είχαμε ξηρασία, είχαμε πολλές βροχές. Και συνέβη το εξής: Λόγω της υγρασίας στο έδαφος δεν κάηκαν τα κάτω μέρη των δέντρων, αλλά η φωτιά διαδόθηκε από τα ψηλότερα κλαδιά. 

Η ζωή στις δεντρόφυτες περιοχές τι κανόνες επιβάλλει;

Ο καθαρισμός είναι πολύ σημαντικός. Συνήθως οι οικοπεδούχοι που δεν μένουν στην περιοχή δεν καθαρίζουν τα οικόπεδά τους. Οι δήμοι θα πρέπει να τιμωρούν όσους δεν μεριμνούν για τον καθαρισμό από ξερά χόρτα, εύφλεκτα σκουπίδια κλπ. Δυστυχώς κάτι τέτοιο δεν γίνεται. Το αποτέλεσμα είναι όσοι ζουν στα βουνά της Αττικής να έχουν πάντα τον φόβο να καούν από τη μία ημέρα στην άλλη.

Τα πεύκα κάνουν τον κίνδυνο ακόμη μεγαλύτερο;

Μου δίνετε την αφορμή για να θίξουμε το φλέγον θέμα των αναδασώσεων. Οι αναδασώσεις γίνονται με πεύκα, τα οποία λόγω του ρετσινιού είναι μπουρλότα έτοιμα να ανάψουν. Οι αναδασώσεις δεν γίνονται με την χλωρίδα που υπήρχε. Στο Πεντελικό Όρος για παράδειγμα μόνο ένα μικρό κομμάτι είχε πεύκα. Και ήταν μάλιστα το κομμάτι προς την πλευρά που υπήρχαν έλη, στον Σχοινιά κλπ. Στο υπόλοιπο όρος δεν υπήρχαν πεύκα, το γράφει ο Δημήτριος Αιγινήτης στον τόμο που εξέδωσε το 1910 «Το κλίμα της Αττικής».

Και τώρα; Στον 21ο αιώνα;

Αρκεί να σας πω ότι έως το τέλος του αιώνα θα έχουμε σαράντα ημέρες επιπλέον δασικές πυρκαγιές. Αλλά ήδη φαντάζει αδιανόητο να νομιμοποιούνται κτίσματα σε εύφλεκτες περιοχές. Έχουμε τεράστιο έλλειμμα στο θέμα της ορθής χωροταξικής κατανομής κατοικιών και δρόμων. Πρέπει να μελετήσουμε σε βάθος τα φαινόμενα, είδαμε τι συνέβη με τις εκρηκτικές ροές ύδατος στη Μάνδρα, είδαμε και τώρα τι συνέβη με την εκρηκτική μεταφορά θερμικής ενέργειας.




ΑΠΕ